Małe miasteczka Kalifornii – Santa Monica: część 1 – historia

Podróżując po południowej Kalifornii nie sposób się oprzeć urokowi plaż i miasteczek rozsianych wzdłuż całego wybrzeża oceanu Spokojnego czyli Pacyfiku. Będziemy je odwiedzać kolejno, a dziś chciałam przedstawić wam prawdziwą „perełkę”, jaką jest Santa Monica – miasto łez św. Moniki.

Zacznijmy od nieco historii.

Obszar dzisiejszej Santa Monica zamieszkiwała ludność plemienia Tongva, którzy nazywali się Kecheek w swoim języku. Pierwszy „odkrywca” tego terenu, Gaspar de Portolà, w dniu 3 sierpnia 1769 roku przybił do brzegu w pobliżu dzisiejszego skrzyżowania Barrington i Ohio Avenues. Nazwał to miejsce na cześć (miasta pochodzi od) Świętej Moniki z Hippo, patronki żon i ofiar molestowania. Są dwie różne informacje o tym, jak nazwano to  miasto. Jedna mówi, że zostało nazwane na cześć święta św. Moniki (matki świętego Augustyna), ale jej święto przypada  4 maja a nie 3 sierpnia.  Inna wersja mówi, że została nazwana przez Juana Crespiego z powodu kształtu dwóch źródeł Kuruvungna ( Serra Springs), które przypominały łzy, które Święta Monika przelała płacząc nad  bezbożnością syna.

Zarówno meksykanie jak i kalifornijczycy rościli sobie pretensje do tego rejonu, co powodowało ciagłe sprzeczki i zamieszki pomiędzy nimi. Dopiero po wojnie amerykańsko-meksykańskiej podpisany został pakt Guadalupe Hidalgo, który dał obu narodowościom możliwość stosunkowo pokojowego współżycia w tym stanie. Suwerenność rządu Stanów Zjednoczonych w Kalifornii rozpoczęła się 2 lutego 1848.

Pierwszym ratuszem w miescie był ceglany budynek zbudowany w 1873, który później stał się pubem, a obecnie służy jako hostel. Jest to najstarsza zachowana budynek do dnia dzisiejszego. Do 1885 roku pierwszy hotel w mieście nazywał się po prostu Santa Monica.

Rozrywka stała się bardzo popularna w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku, miasteczko Santa Monika rozkwitało, a kolej przywoziła coraz więcej osób z obszaru Los Angeles korzystających z pięknych plaż. Od lat 70-tych do roku 2004 kolej na trwale połączyła Santa Monica z Los Angeles i pobliską zatoką.

Na początku XX wieku, Santa Monica i Venice Beach były znane jako główne zródło utrzymania dla coraz bardziej rosnącej populacji Amerykanów pochodzenia azjatyckiego. Japońska wioska rybacka znajdowała się w pobliżu Long Wharf, podczas gdy niewielka liczba chińskich osadników mieszkała lub pracowała w Santa Monica i Venice Beach. Rybacy z japońskiej wioski byli integralną częścią Wspólnoty Gospodarczej zatoki Santa Monica.

Wielka depresja uderzyła głęboko w Santa Monica. Jedno ze sprawozdań z tego okresu szacuje zatrudnienie w całym mieście w 1933 na zaledwie 1,000 miejsc pracy. Właściciele hoteli i biurowców zbankrutowali. W latach 30 w Santa Monica wraz z sąsiednim Los Angeles wybuchła korupcja. Federalna Administracja projektu robót budowlanych pomogła zbudować kilka budynków, w szczególności ratusz. Główny urząd pocztowy i Barnum Hall (obecnie gimnazjum) były również wśród tych projektów.

Przed wielkim kryzysem Donald Wills Douglas Sr. zbudował w 1922 w Cloverfield (lotnisko w Santa Monica) linie lotnicze dla firmy Douglas Aircraft. W 1924 roku cztery samoloty zbudowane przez Douglasa wystartowały z Cloverfield aby podjąć próbę by jako pierwsze na świecie oblecieć cały glob. Dwa samoloty powróciły 23 września 1924 po przeleceniu 27,553 mil (44,342 km) w 175 dni. Powracające bezpiecznie samoloty zostały powitane przez tłum około 200,000 osób. Douglas (później McDonnell Douglas) utrzymywał obiekty w mieście aż do lat 60.

Działalność lini lotniczej Douglas wzrosła wraz z nadejściem II wojny światowej, zakłady zatrudniały aż 44,000 osób w 1943 roku. Aby obronić się przed atakami lotniczymi, projektanci ze studia filmowego Warner Bros przygotowali kamuflaż, który zamaskował fabrykę i lotnisko. Firma RAND Corporation rozpoczęła działalność jako projekt Douglasa w 1945 roku. Ostatecznie, 14 maja 1948 roku, została oddzielona jako samodzielna firma gdy RAND nabyło 15 hektarową (61,000 m²) działkę na kampusie między Civic Center i wejściem do molo.

Ukończenie autostrady Santa Monica Freeway w 1966 roku otworzyło nowe perspektywy rozwoju miasteczka, chociaż odbyło sie to kosztem dzielnicy Pico, która była wówczas wiodącym rynkiem pracy dla afro-amerykanów w okolicy Westside. Uważa się też, że siatkówka plażowa została opracowana przez Duke Kahanamoku w Santa Monica w latach dwudziestych ubiegłego wieku.

Hipodrom Santa Monica Looff (karuzela) to narodowy zabytek historyczny. Znajduje się na molo i została postawiona w roku 1909. Sala balowa La Monica była niegdyś największą salą balową w USA i źródłem wielu krajowych transmisji noworocznych.

Civic Auditorium jest ważnym miejscem imprez muzycznych a w latach 60. XX wieku było gospodarzem ceremonii rozdania Oscarów. Stacja Bergamot to miejski kompleks galerii sztuki, który obejmuje między innymi Muzeum Sztuki. Miasto jest także siedzibą (domem dla) Muzeum Dziedzictwa Kalifornii oraz takich atrakcji jak domek dla lalek i muzeum zabaw Angels Attic. New West Symphony jest rezydującą orkiestrą Barnum Hall. Są także rezydentami orkiestry Oxnard Performing Arts Center i Thousand Oaks Civic Arts Plaza.

W Santa Monica odbywa się coroczny Festiwal Filmowy, najstarszym kinem miasta jest Majestic. Otwarte w 1912 roku znane również jako Teatr Mayfair, zostało zamknięte po trzęsieniu ziemi w Northridge w 1994 roku. Teatr Aero (obecnie zarządzany przez American Cinematheque) oraz Criterion Theatre zostały zbudowane w latach 30. XX wieku i nadal są w nich wyświetlane filmy.

Santa Monica to też ośrodek sportów. Mieszkańcy i turyści od 1972 r. korzystają z klubu rugby w Santa Monica. Klub odniósł ogromny sukces, od niedawna zdobywając mistrzostwo kraju w latach 2005 i 2006. Zawodnicy z Santa Monica pokonali Boston Irish Wolfhounds 57-19 w Finał Division 1, przekonująco ubiegający się o drugi z rzędu amerykański tytuł w dniu 4 czerwca 2006 roku w San Diego. Oferują programy dla mężczyzn, kobiet i dobrze prosperujących dzieci. Niedawno klub dołączył do Rugby Super League.