Beverly Hills wczoraj i dziś

Wybierając się na zwiedzanie zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych nie sposób pominąć jednej z jej „perełek” czyli Beverly Hills.

Beverly Hills leży w Kalifornii w hrabstwie Los Angeles i jest jednym najbardziej popularnych miejsc turystycznych w USA, znajdujące się bardzo blisko serca amerykańskiej kinematografii czyli Hollywood. Północną granicą Beverly Hills są góry Santa Monica, a jednymi z bardziej charakterystycznych i znanych miejsc jest Rodeo Drive czy przecinająca tą dzielnicę bogaczy, słynąca z klubów muzycznych arteria – Sunset Boulevard. Większość mieszkańców mieszka na terenach płaskich, ale najdroższe domy można znaleźć na wzgórzach.

Gwiazdy i celebryci

Beverly Hills, ze względu na swoje korzystne położenie, stało się miejscem zamieszkania wielu osób związanych z branżą muzyczną i filmową, głownie poprzez motywacje do osiedlenia się blisko miejsca pracy jakimi są Universal Studio, Warner Bros Studios, Paramount Picture czy samo Hollywood. Przechadzając się po Beverly Hills możemy natknąć się na wille z basenami, kilkoma garażami i rozległymi ogrodami, należące do Leonardo DiCaprio, Jennifer Lopez, Beyonce i wielu innych. Są tu także studia nagraniowe, ogromne siedziby z planami zdjęciowymi i profesjonalnymi salami nagraniowymi.

Ciekawostka 

Niektórzy z was napewno nadal pamiętają serial z lat 90-tych „Beverly Hills 90210”. Czy wiecie, że serial ten nie był kręcony w Beverly Hills? Po pierwsze, większość scen wewnętrznych jest kręcona w kompleksie magazynowym w Van Nuys w Kalifornii. Sceny rozgrywające się w fikcyjnej szkole średniej w West Beverly Hills są faktycznie filmowane w szkole Notre Dame, który znajduje się w Sherman Oaks oraz w Torrance High School w Torrance. Zaś dom Brendy i Brendona Walshów znajduje się w miejscowości Altadena.

Historia

Obszar, na którym znajduje się obecnie Beverly Hills, był dobrze prosperującym, zamieszkałym przez ludzi terenem na długo przed odkryciem go przez przemysł filmowy.

Wiele wieków temu legendarne kalifornijskie El Dorado zostało obdarzone przez naturę najcenniejszym w południowej Kalifornii towarem – wodą. Znajdują się tutaj trzy naturalne kaniony: Franklin, Coldwater i Benedict. Wilgoć, która zbiera się na wzgórzach spływa nimi w dół, tworząc strumienie, które łączą się na skrzyżowaniu Beverly Drive i Sunset Boulevard.

Rdzenni mieszkańcy Ameryki, plemiona Tongva lub Gabrielinos, uważali to miejsce za święte, nazywając je „Zgromadzeniem Wód”, po hiszpańsku, El Rodeo de las Aguas.

Przed przybyciem hiszpańskich odkrywców, plemię Tongva wiodło na tym terenie spokojne życie, korzystając z obfitości zwierzyny i darów przyrody – łąkami wypełnionymi dzikim owsem, ogórkami, kaszą gryczaną, rzeżuchą i opuncją.

Europejczycy – pierwsze kontakty i osadnicy

Pierwszym europejczykiem, który przybył na te tereny, był Hiszpan Jose  Gaspar de Portolá. Podróżował on starym indiańskim szlakiem znanym dzisiaj jako Wilshire Boulevard. 3 sierpnia 1769 roku, w rejonie na północ od Olympic Blvd. i La Cienega miał miejsce pierwszy kontakt pomiędzy pokojowo nastawionymi tubylcami a Europejczykami. Możemy się o tym dowiedzieć z zapisków Brata Juana Crespi, który służył jako kapelan podczas tej legendarnej wyprawy. Prowadził on dziennik, w którym opisał  magiczny przejazd przez dużą winnicę dzikich winogron i nieskończoną ilość krzewów róż. „Po przejechaniu około pół ligi dotarliśmy do wioski tego regionu” – zanotował zakonnik – „ludzie wyszli na drogę, pozdrowili nas i oferowali nasiona.”

Rancho Beverly Hills

W 1838 roku meksykański gubernator Kalifornii przyznał olbrzymi obszar ziemi na terenach dzisiejszego Beverly Hills Marii Ricie Valdez, wdowie po hiszpańskim żołnierzu. Maria Rita Quinteros de Valdez przybyła wraz z mężem do południowej Kalifornii kilka lat wcześniej. Po jego śmierci Marta Rita, wczesna kalifornijska ikona feministek, zbudowała ranczo adobe w pobliżu skrzyżowania dzisiejszego Sunset Boulevard i Alpine Drive i nazwała tą swoją nieruchomość Rancho Rodeo de las Aguas.

Zatrudniając wielu kowbojów, zaczęła hodować bydło oraz konie.

Zgodnie z ówczesnym zwyczajem Maria Rita pozwalała swobodnie wędrować swojemu inwentarzowi, ale raz w roku pod wielkim drzewem eukaliptusowym na rogu bulwarów Pico i Robertson odbywał się pewien rodzaj współczesnego rodeo – święto, w czasie którego łapano te wolno pasące się półdzikie konie i bydło.

W 1852 r. trzech Indian napadło na ranczo Marii Rity. Strzelanina i oblężenie nastąpiły w gaju orzechów włoskich w Benedict Canyon i Chevy Chase Drive. Maria Rita przeżyła tą napaść, ale bitwa i stres z nią związany wpłynęły na jej decyzję o sprzedaży rancza już dwa lata później w 1854 r. Benjaminowi Davisowi Wilsonowi (1811–1878) i Henry’emu Hancockowi (1822–1883) za 4,000 dolarów. Niestety susza, która w latach następnych zapanowała na tym terenie, zdziesiątkowała ich plony, a bydło padło w wyschniętych korytach strumieni. Jednak imiona tych nowych właścicieli żyją do dziś w pobliskim Mount Wilson i Hancock Park.

Po wojnie domowej rozpoczęto na tym terenie wiercenie szybów naftowych w celu poszukiwania ropy a bydło ustąpiło stadom owiec. W 1868 roku ranczo kupił Edward Preuss mający zamiar założyć tu kolonię dla niemieckich rolników – imigrantów i nazwał je „Miastem Santa Maria”. Kolejna susza zrujnowała jednak te plany i na terenach gdzie obecnie znajduje się Beverly Hills ponownie zaczęto hodować owce i bydło. W latach 80. XIX wieku ranczo zostało podzielone na działki o powierzchni 75 akrów (0,30 km2) i wystawione na sprzedaż po 10 dolarów za działkę.

Henry Hammel i Andrew H. Denker nabyli większość z nich i wykorzystali do uprawy fasoli lima. W tym czasie obszar ten był znany jako Hammel and Denker Ranch. W 1888 r. zafascynowani Afryką planowali oni zbudować w na tym terenie miasto o nazwie „Maroko”. Jednak ta kraina fantazji zniknęła, kiedy załamała się gospodarka narodowa.

W 1900 r. grupa investorów z Los Angeles i wschodniego wybrzeża – Burton E. Green, Charles A. Canfield, Max Whittier, Frank H. Buck, Henry E. Huntington, William G. Kerckhoff, William F. Herrin, W.S. Porter i Frank H. Balch – utworzyli Amalgamated Oil Company, kupili ranczo Hammel i Denker i zaczęli szukać ropy. Jednak nie znaleźli wystarczającej ilości jak na ówczesne standardy, aby wykorzystać teren komercyjnie. Dlatego w 1906 r. zreorganizowali się jako Rodeo Land and Water Company, zmienili nazwę nieruchomości, podzielili ją i zaczęli sprzedawać działki. W tym samym czasie  Burton Green i jego żona zmienili nazwę tego terenu na Beverly Hills, wzorujac się na Beverly Farms w stanie Massachusetts, zmieniając drugi człon nazwy ze względu na wzgórza w okolicy. Pierwszy dom po podziale został zbudowany w 1907 r., zaś na początku sprzedaż działek utrzymywała się na niskim poziomie.

Narodziny miasta Beverly Hills

Burton Green zatrudnił architekta krajobrazu Wilbura D. Cooka, który pod wpływem projektanta krajobrazu Fredericka Law Olmsteada, stworzył plan szerokich, krętych ulic, przylegających do ​​wzgórz. Pierwsze ulice miasta: Rodeo, Canon, Crescent, Carmelita, Elevado i Lomitas zostały wytyczone w 1907 roku. Cook stworzył również obszar zwany „szmaragdowym naszyjnikiem”, czyli okalający miasto ogród, z przepięknym Santa Monica Park.

W tym czasie Beverly Hills było jedną z całkowicie białych społeczności w Los Angeles. Prawo zabraniało osiedlania się, wynajmowania czy kupowania nieruchomości osobom czarnoskórym, Indianom czy Meksykanom, chyba, że byli zatrudnieni przez białych mieszkańców jako służący. Zabroniono także sprzedaży lub wynajmu nieruchomości Żydom.

W 1911 roku Burton Green rozpoczął budowę hotelu The Beverly Hills. Obsługiwała go kolej Dinky, równie cudowna w tamtych czasach, jak kolej jednoszynowa w Disneylandzie w latach 50. XX wieku. Hotel stał się centrum życia społecznego, pełniąc funkcję teatru, miejsca spotkań i kościoła i został ukończony w 1912 roku. Odwiedzający przyciągnięci przez hotel byli skłonni do zakupu ziemi w Beverly Hills, a do 1914 roku teren ten miał już wystarczająco dużą populację, aby stać się niezależnym miastem.

W 1919 roku aktorzy Douglas Fairbanks i Mary Pickford kupili ziemię na Summit Drive i istniejący tam domek myśliwski, który przebudowali na swoją rezydencję, nazwaną przez nich Pickfair. Urok związany z Fairbanks i Pickford, a także innymi gwiazdami filmowymi, którzy budowali rezydencje w mieście, przyczynił się do wzrostu jego popularności. Gwiazdy filmowe i celebryci, tacy jak Gloria Swanson, Will Rogers, Thomas Ince, Charlie Chaplin, Tom Mix, Carl Laemmle, Ronald Coleman, King Vidor, John Barrymore, Buster Keaton, Harold Lloyd, Jack Warner, Clara Bow, Marion Davies, Harry Cohn i Rudolph Valentino wkrótce podążyli w ich ślady i zbudowali w Beverly Hills stylowe domy.

Życie w Beverly Hills w okresie szalonych lat dwudziestych przyspieszyło wraz z budową ogromnego toru wyścigowego, dominującego nad większością południowej części miasta. Skąd, podobnie jak z dzisiejszych wyścigów Formuły 1, nadawano relacje radiowe na całą Amerykę. Tor żużlowy był też czasem wykorzystywany jako baza i pas startowy dla rozwijającego się wówczas w szybkim tempie nowego wynalazku – lotnictwa.

Na początku lat 20. XX wieku populacja Beverly Hills wzrosła na tyle, że dostawy wody stały się kwestią polityczną. W 1923 r. zaproponowano jako rozwiązanie aneksję do pobliskiego miasta Los Angeles. Zwolennicy tego projektu argumentowali że Los Angeles  zapewni niewyczerpane źródło czystej wody niezbędnej dla rozwoju Beverly Hills. Jednak mieszkańcy byli przeciwni tej propozycji. Will Rogers (który później został pierwszym burmistrzem miasta), Mary Pickford oraz inni celebryci i biznesmeni zmobilizowali lokalnych wyborców do wystąpienia przeciwko tym planom.  Popierający aneksję zostawiali butelki z pachnącą siarką wodą na progach każdego domu w Beverly Hills z etykietą: „Ostrzeżenie. Pij oszczędnie, ponieważ ma ona właściwości przeczyszczające”. Pomimo tych „brudnych” taktyk kampanii, aneksja nie powiodła się i została oddalona 507 głosami przeciwko do 337 za.

Ta „wojna o niepodległość” była prawdopodobnie pierwszym związkiem show-biznesu i polityki w życiu miasta. Na długo przed tym, zanim Ronald Reagan przeniósł się ze sceny do rezydencji gubernatora, Will Rogers, mądry polityczny satyryk, został pierwszym honorowym burmistrzem Beverly Hills. Rogers odegrał później dużą rolę w rozwoju Beverly Hills, wspierając budowę nowego ratusza w 1932 roku i utworzenie urzędu pocztowego USA w 1934 roku.

W 1925 r. Beverly Hills zatwierdziło emisję obligacji, aby kupić 385 akrów (1,6 km2) na nowy kampus dla uniwersytetu UCLA (University of California Los Angeles). Miasta Los Angeles, Santa Monica i Venice Beach również wyemitowały obligacje, aby pomóc opłacić nowy kampus.

W 1928 r. Beverly Wilshire Apartment Hotel (obecnie Beverly Wilshire Hotel) został otwarty na Wilshire Boulevard, między El Camino i Rodeo – częścią starej drogi żużlowej Beverly Hills. W tym samym roku nafciarz Edward L. Doheny zakończył budowę Greystone Mansion, 55-pokojowej rezydencji przeznaczonej na prezent ślubny dla swojego syna Edwarda L. Doheny’ego, Jr. Dom jest obecnie własnością miasta Beverly Hills i pełni funkcję muzeum.

Beverly Hills nadal się rozwijało. Materiały promocyjne z tego okresu reklamowały młodą metropolię jako „centrum następnego milenium”. Na początku lat trzydziestych XX wieku park Santa Monica został przemianowany na Beverly Gardens i został rozszerzony do długości dwóch mil (3 km) wzdłuż bulwaru Santa Monica. Zainstalowano słynną Fontannę Elektryczną na rogu Santa Monica Blvd. i Wilshire Blvd. Precyzyjnie wymodelowana rzeźba na szczycie fontanny przedstawia postać modlącego się Indianina z plemienia Tongva, w hołdzie Beverly Hills dla dziedzictwa kulturowego oraz  źródła płodności i obfitości. W kwietniu 1931 r. otwarto w Beverly Hills nowy ratusz w stylu włoskiego renesansu. Na początku lat 40. czarnoskórzy aktorzy i biznesmeni zaczęli przenosić się do Beverly Hills, pomimo wciąż obowiązującego starego prawa, pozwalającego na zamieszkanie w mieście tylko białym mieszkańcom, a wśród białych mieszkańców wspierających proces przeciwko Afro-Amerykanom była gwiazda kina niemego Harold Lloyd.

Nowoczesne miasto

W latach po II wojnie światowej Beverly Hills nadal rozwijało się jako jedno z najbardziej efektownych miejsc do życia, biznesu, jedzenia, zabawy, a zwłaszcza zakupów miejsc na świecie. Złoty Trójkąt, z Rodeo Drive w centrum, został zbudowany i zaprezetowany reszcie świata jako najlepsze miejsce na „zakupy życia”. Otwarto wiele wspaniałych hoteli,  przyciągających gości z całego świata. Kultowy wizerunek miasta został rozpowszechniony przez wiele  filmów i programów telewizyjnych których akcja rozgrywa się w Beverly Hills, w tym The Jack Benny Show w latach 50., The Beverly Hillbillies w latach 60., Gliniarz z Beverly Hills w latach 80. i Beverly Hills 90210 w latach 90.

W latach pięćdziesiątych pozostało już niewiele wolnych działek, a deweloperzy rozpoczeli również zabudowywć otaczające miasto wzgórza, aby wyjść na przeciw niedoborowi mieszkań. W 1956 roku Paul Trousdale (1915–1990) nabył grunty Doheny Ranch i przekształcił je w Trousdale Estates, przekonując miasto Beverly Hills, aby je zaanektowało. W sąsiedztwie mieszkali Elvis Presley, Frank Sinatra, Dean Martin, Tony Curtis, Ray Charles, prezydent Richard Nixon, a ostatnio Jennifer Aniston, David Spade, Vera Wang i John Rich.

Pod koniec lat dziewięćdziesiątych Urząd Transportu Miejskiego hrabstwa Los Angeles (LACMTA) zaproponował budowę przedłużenia czerwonej linii metra wzdłuż Wilshire Boulevard i śródmieścia Beverly Hills, ale miasto było temu przeciwne. W 2001 r. LACMTA zaproponował następnie trasę szybkiego transportu autobusowego w dół Santa Monica Blvd., ale miasto również temu się sprzeciwiło i trasa nigdy nie została zbudowana. Obecnie ten odcinek drogi obsługiwany jest przez mniej wydajne autobusy Metro Rapid korzystające z istniejących tras. Do 2010 r. ruch w Beverly Hills i okolicach wzrósł na tyle, że wrócono do projektu rozbudowy metra. W jego ramach zaplanowano przedłużenie fioletowej linii kolei metra przez Beverly Hills, dodając dwie stacje metra w Wilshire / La Cienega i Wilshire / Rodeo.

Dziś ustał już nadmierny rozwój, a populacja miasta wynosi około 34,000 mieszkańców i wzrasta bardzo powoli. Ale mistyka Beverly Hills jako miejsca bogactwa i piękna wciąż rośnie od czasów, gdy te tereny zamieszkiwali jego pierwotni mieszkańcy z plemienia Tongva, którzy nauczyli ludzi tu mieszkajacych doceniać obfitość teraźniejszości, jednocześnie zachowując z szacunkiem to, co pozostało z przeszłości.